Tarihi Mekan ve Doğal Varlıklarla İlgili Komposizyon

 

Tarihi mekanlar atalarımızın,dedelerimizin yaşadıkları yerlere yaptıkları mekanların yıllar boyunca günümüze kadar ayakta kalmış olanlarıdır.

Doğal varlıklar ise bütün insanlığın ortak mirası olarak kabul edilen evrensel değerlere sahip kültürel ve doğal sit alanlarıdır.

 

Eski yıllardan beri günümüze kadar gelen mekanlarımızdan en ünlüleri aşağıda yazılmıştır bunların değerlerini zaman geçtikçe daha çok anlarız.Gün geçtikçe dünyaca ünlü olurlar.

İstanbul’un Tarihi Alanları,göreme ve kapadokya milli parkı, divriği ulu cami ve darüşşifası, hattuşaş (boğazköy), nemrut dağı, xanthos-letoon, pamukkale – hierapolis, safranbolu şehri,truva arkeolojik kenti, selimiye cami ve külliyesi (16. yy),bursa ve cumalıkız osmanlı kentsel ve kırsal yerleşimleri (13. yy. 15. yy) ,konya selçuklu başkenti ,alanya kalesi ve tersanesi ,selçuk kervansarayları denizli – doğubeyazıt güzergahı (13. yy),ishakpaşa sarayı (17. yy) ,harran ve şanlıurfa yerleşimleri (17. yy – 19. yy) ,diyarbakır kalesi ve surları (12. yy),mardin kültürel peyzaj alanı (13. yy),ahlat eski yerleşimi ve mezar taşları (12. yy – 13. yy),sümela manastırı (5. yy – 19. yy),alahan manastırı (7. yy),st. nicholas kilisesi (7. yy – 8. yy),st. paul kilisesi,st. paul’s kuyusu ve çevresi,kekova,güllük dağı – termessos milli parkı.

 

Uygarlıkların beşiği olarak çok zengin bir kültürel ve tarihi mirasa sahip olan Ülkemizin bu zenginlikleri eşsiz doğal güzelliklerle de desteklenmektedir.

Bir çok dünya ülkesi için 9 adet varlığın Dünya Miras Listesinde yer alması

ülke ve dünya ölçeğinde sayısal olarak yeterli görülebilecekken,Türkiye’nin sahip olduğu zenginlikler dikkate alındığında bu sayının olması gerekenin çok altında olduğu açıktır.Tarihin her döneminde farklı uygarlıklara ev sahipliği yapmış olan Anadolu’daki bu uygarlıklara ait mimari ve yöresel çeşitlilikleri,farklı bölgeleri ve farklı kültürlerin tanıtımı ve yansıtılması açısından bu sayı yetersiz kalmaktadır.

 

UNESCO’nun 17 Ekim – 21 Kasım 1972 tarihleri arasında Paris’te toplanan 16. Genel Konferansında sorunun uluslararası bir sözleşme konusu yapılmasına karar verilmiş ve 16 Kasım 1972’de “Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme” kabul edilmiştir. Türkiye, bu sözleşmeyi 23 Mayıs 1982 tarihinde onaylanmış ve 1983 yılında Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmiştir.Dünya Miras Merkezince 2000 yılı içinde onaylanan Geçici (Endikatif) Listede aşağıdaki varlıklarımız yer almaktadır.

Kız Kulesi,Haydarpaşa Tren Garı,Efes Antik Kenti,Safranbolu Evleri,Erzurum Kalesi,Sümela Manastırı,Balıklı Göl,Aslantepe Höyüğü,Adana Yılan Kale,Galata Kulesi,Caferağa Medresesi,Emir Sultan Cami,Ihlara Vadisi,Diyarbakır Kalesi,Çinili Köşk,Erzurum Ulu Cami,Yerebatan Sarnıcı,Yeşil Türbe ,Çifte Minareli Medrese,Lalapaşa Cami,Şuayb Şehri,Malatya Yeni Cami,Telmessos Antik Kenti,Efteni Kaplıcası,Yazılıkaya Tapınağı,Xanthos Antik Kenti,Tlos Antik Kenti,Termessos Antik Kenti,Simena Antik Kenti,Tripolis Antik Kenti,Selge Antik Kenti,Tralleis Antik Kenti,Sura Antik Kenti,Priene Antik Kenti,Sillyon Antik Kenti,Theimussa Antik Kenti,Trysa Antik Kenti,Sidyma Antik Kenti,Syedra Antik Kenti,Dolmabahçe Sarayı,Çırağan Sarayı,İstanbul Arkeoloji Müzeler

 

Dünyaya tanıtmak, toplumda söz konusu evrensel mirasa sahip çıkacak bilinci oluşturmak ve çeşitli sebeplerle bozulan, yok olan kültürel ve doğal değerlerin yaşatılması için gerekli işbirliğini sağlamak amacıyla tarihi mekanlarımıza ve doğal varlıklarımızın korunması amacıyla bunlara sahip çıkmalıyız.

 

Amacımız; bu evrensel kültür değerlerimizin özellik ve güzelliklerin Dünyaya tanıtılması ve uluslararası katkılarla korunarak gelecek kuşaklara en iyi ve korunmuş şekilde aktarılmasıdır.